Vlak na zijn grote succes als diesel / elektrische hybride auto, werd de Precept concept sedan ontwikkeld in een brandstofcelversie. Deze concept sedan zou een brandstofverbruik van meer dan 100 mijl per gallon benzine-equivalent kunnen leveren, in iets meer dan negen seconden van 0 naar 100 km / h accelreren en een actieradius van 800 km hebben.
De groei zette door in de NECAR 4 (1999): 55 kW, 145 km/h, een bereik van 450 kilometer en ruimte voor vijf personen plus bagage. Achterin het voertuig zat een cilindrische tank die vloeibare waterstof bevatte. Die ruimte ging helaas wel ten koste van nuttige laadruimte. Er kwam ook een NECAR 4a, (met de ‘a’ van ‘advanced’) die een stap zette richting serieproductie. Daarbij werd de waterstof onder druk in tanks geperst, die achterin geplaatst werden. Dit model werd gebruikt voor praktijktesten in Californië (2000) met een vloot van uiteindelijk 15 auto’s in 2003.
De (bestel-)bus is echter nooit weggeweest bij Mercedes: in 1997 werd ook de NEBUS O 405 N geïntroduceerd. NEBUS staat dan voor New Electric Bus. De waterstof zat opgeslagen in zeven tanks van aluminium omhuld met fiberglass die op het dak lagen. Het bereik was 250 kilometer wat genoeg was voor een normale werkdag voor een bus in de stad.
Doordat de waterstoftechnologie steeds kleiner werd, was ook geen bestelbus meer nodig: de techniek bleek in de Mercedes A-Klasse te passen. Zo ontstond in 1997 de NECAR 3. Deze had een krachtbron van 45 kW, een iets hogere top van 120 km/h en een bereik van 400 kilometer. Ook hier had methanol zijn entree gemaakt. Via een omvormer werd aan boord waterstof gemaakt.
De NECAR 1 had een elektromotor die 30 kW leverde. Op één volle tank kwam hij 130 kilometer ver. De NECAR 2 groeide lekker door: een vermogen van 45 kW, een topsnelheid van 110 km/h en een bereik van 250 kilometer. De echter vooruitgang zat hem in iets anders: de brandstofcel paste onder de motorkap en de waterstoftanks werden op het dak geplaatst zodat ruimte overbleef voor zes passagiers.
NECAR ofwel New Electric Car. Mercedes maakte op basis van de MB100, een bestelbus, het allereerste brandstofcelvoertuig. Dat het een bestelbus was had een reden: het aandrijfsysteem nam het hele laadcompartiment in beslag. Ondanks al dat volume had het een bescheiden topsnelheid van 90 km/h. Op 13 april 1994 werd het model gepresenteerd. Op dat moment had het er al duizenden probleemloze kilometers op de openbare weg opzitten.
Achteraf is dit model de NECAR 1 genoemd om hem te onderscheiden van zijn opvolgers.
Tijdens de ruimterace van de jaren 60, waarin brandstofcellen een hoofdrol speelden bij het aandrijven van de maanmissies, ontwikkelde GM de Electrovan, een gemodificeerde GMC-bestelwagen uit 1966 die op brandstofcellen rijdt. De bedoeling van het programma was om een voertuig te ontwerpen dat qua acceleratie, prestaties en actieradius zou passen bij een standaard bestelauto.
