Na de stroom van BEV Supercars komt er nu – eindelijk – ook een waterstof supercar. De Hyperion XP-1. Bijzonder is dat de bouwer van Hyperion niet zo zeer een auto wil verkopen, maar dat ze zichzelf als energieleverancier zien. Om het met een knipoog te zeggen: dan is het logisch dat je iets bouwt dat veel energie verbruikt. Maar dat is niet het verhaal van Hyperion: ze willen net als Tesla een infrastructuur van stations opzetten.
Geschiedenis
Als we naar de geschiedenis van Tesla, en vooral van die van haar enthousiaste fans, kijken, zien we dat Teslarijders onderling wedstrijdjes hielden: wie kan het snelst van de East naar de West Coast (of andersom). Dat was in die tijd wel aardig om te doen, zeker als je wist dat ome Elon de stroomrekening voor je betaalde (opladen bij de superchargers is gratis voor die generatie auto’s).
Tesla had dus gezorgd voor een infrastructuur. Hoe zit dat met waterstof?
Het plaatje met alle waterstofstations ziet, dan is het wel duidelijk: om van de oost naar de west kust te rijden op waterstof, dat gaat niet zo maar lukken. Tenzij, je een auto bouwt met een hele grote actieradius. En dan nog blijft het uitdaging.
De auto is er, en wat voor één! We leggen de Hyperion langs de benchmark en vergelijken met een aantal andere supercars, zowel elektrisch als met die old skool verbrandingsmotoren.
Acceleratie
Dat elektrisch sneller accelereert dan ICE mag inmiddels als bekend worden veronderstelt. Het meest opvallende vind ik hier zelf dat een SUV als een Tesla Model X en een zaken sedan als de Porsche Taycan 4S nog aardig mee komen.
Topsnelheid
Er zijn maar een paar plekjes ter wereld waar je buiten het circuit onbeperkt hard mag gaan en zelfs daar kun je vraagtekens bij zetten. Vraagtekens vanuit het oogpunt van veiligheid en vraagtekens ten aanzien van het verbruik. Om met het laatste te beginnen: er zijn maar weinig supercars die hun topsnelheid (in kilometers per uur) ook daadwerkelijk een uur vol kunnen houden.
Maar we hebben het over supercars, dus we kunnen niet zonder een leuk plaatje van topsnelheid.
Gewicht
Sprinten en hard rijden is leuk, maar wie een supercar bestelt heeft meestal als eis dat ie ook een beetje leuk stuurt en goed remt. Colin Chapman zei in de jaren vijftig van de vorige eeuw al ‘hoe lichter hoe beter’.
Een opmerking bij het gewicht: Hyperion verklaart dat de XP-1 2275 lbs weegt. Met de omrekenfactor van 0,45359237 kom ik op iets mee dan 1.000 kg. In andere media wordt trouwens 1.245 kg vermeldt. Ik kan het verschil niet verklaren en hou vooralsnog vast aan de officiële gegevens en de standaard omrekenfactor.
Dit is een opmerkelijke grafiek omdat ICE hier ineens heel goed scoort. Dat de Porsche Taycan en de Tesla Model X achteraan staan heeft er natuurlijk ook alles mee te maken dat dit geen supercars zijn, maar echt praktische auto’s. De Tesla Roadster heeft een batterijpakket van 200 kWh aan boord. Dat is enorm. De Lotus torst 70 kWh met zich mee (vrijwel evenveel als het pakket van de Porsche Taycan). Kort door de bocht zou je kunnen zeggen dat 100 kWh zo’n 400 tot 500 kg aan gewicht betekent. Als ik dat plastisch moet vertalen naar een supercar, dan komen er beelden in me op van ‘een zwaarlijvige atleet’.
Powerrrr
Hyperion doet geen mededelingen over het vermogen van de motoren en de brandstofcellen. Gezien het gewicht, de acceleratie en de topsnelheid denk ik dat het totale vermogen tussen dat van de Tesla Model X Performance en de Tesla Roadster in zit.
Actieradius
Tsja, actieradius en supercars. Het is een paradox. Maar wie flink wil stoeien op langdurige bergpassen en kronkelige landweggetjes heeft een hoop energie aan boord nodig. De vraag is: is het genoeg?
Laten we eindigen met hoe deze benchmark begon: een cannonball run van Californië naar New York. Voorlopig staan de records gekoppeld aan de naam van Tesla: 4600 kilometer in 51 uur en 47 minuten.
Met een Hyperion zijn dan theoretisch twee tankstops nodig. Als die stations er staan, kan dat record van 51 uur fors verbeterd worden…
