Het voordeel van een klein land als Nederland is dat we heel veel buitenland hebben. Waar wij overdag amper naar het gaspedaal mogen kijken (limiet 100 km/h), is dat over de grens soms totaal anders. H2 Rijders ging met een Hyundai Nexo door Duitsland naar Denemarken. In dit verslag geef ik een antwoord op praktische vragen. Maar ik ontkom niet aan enige zelfreflectie.
Zintuiglijke ervaring
Voor mij is autorijden een way of life. Dat zit hem deels in de techniek, deels in de vormgeving en vooral in de mogelijkheden die je met een auto hebt. Ik ben er van op de hoogte dat er ook mensen zijn die alleen van A naar B willen en die een auto als een mogelijke oplossing dan wel een noodzakelijk kwaad zien. Voor mij is een auto een manier om heel prettig van A naar B te komen. En als dat via C en D kan, om wat voor reden dan ook, dan sta ik daar niet onwelwillend tegenover.
Een auto geeft je de mogelijkheid om met een ander in gesprek te gaan. Ik vind het hartstikke leuk om onderweg mensen beter te leren kennen. De setting van een autorit, de combinatie van de mogelijkheden van de auto zelf, de omgeving waarin je passant bent en de sfeer van het tijdstip waarop je reist doen veel met een mens.
Autorijden kun je zelfs voor je plezier doen. Ik kan intens genieten van een heerlijke slingerweg met na elke bocht een nieuw panorama. Wie zijn ogen de kost geeft en van de gebaande (snel-)wegen durft af te dwalen kan landschappen zien veranderen. Wie door de bril kijkt, ziet een landschap als een opengeslagen geschiedenisboek.
Autorijden is echter nog veel meer. Het is bewegen, versnellen, vertragen en veranderen van richting. Je lichaam onderwerpt zich aan natuurkundige krachten. Zodoende komen al je zintuigen aan bod.
Praktisch
Na deze bijna filosofische beschouwing even met beide benen op de grond. Ik bezoek Denemarken als voorbereiding op de Nordic 24 hour Hydrogen Challenge. Daarvoor heb ik onder andere afspraken in Herning (Jutland) en Kopenhagen. Ik kan kiezen voor een vliegtuig, een trein en een auto. Uit praktische overwegingen, maar ook uit overtuiging, kies ik voor de auto. Vanuit Deventer kan ik na drie kwartier over de A1 de Hyundai Nexo de sporen geven: eenmaal over de grens in Duitsland kennen veel stukken snelweg geen snelheidslimiet.
De vraag is dan: levert dat tijdwinst op? Is het prettig om snel te rijden? En wat doet die hogere snelheid met het verbruik? Waar kun je tanken? Hoe zit het met tankpassen? Zijn er nog andere bijzondere dingen?
Om met het laatste te beginnen: als ik de Nexo ophaal bij dealer Van der Linden krijg ik te horen dat dit exemplaar een defecte sensor heeft: daardoor kan de tankinhoud niet worden afgelezen. De nieuwe sensor was besteld maar nog niet binnen. Of ik dat een probleem vond? Het lijkt mij een mooie extra uitdaging: welke inzichten levert deze defecte sensor af over zijn nut in het praktische gebruik? Dat ontdek ik honderden kilometers verder in Duitsland.
De route
Het einddoel van de eerste dag is Herning. Om daar te komen zal ik me door de Hel van Hamburg moeten worstelen. Omdat ik nog niet weet hoe het verbruik uitvalt op hoge snelheid, hou ik het eerste stuk 140 km/h aan. Onderweg zie ik het gemiddelde verbruik omhoog schieten tot 1,5 kg/100 km. Eenmaal Osnabrück voorbij gaat het tempo er flink uit als gevolg van Baustelle en de bijbehorden Stau. In principe zou ik genoeg waterstof aan boord moeten hebben om door te rijden naar Hamburg. Zekerheidshalve kies ik er voor om in Bremen te tanken.
Tanken in Duitsland
In Duitsland kun je vrijwel overal bij een regulier benzinestation je FCEV van waterstof voorzien. Om te tanken heb je echter wel een pas nodig van H2 Mobility. Dat pas is gratis. Maandelijks ontvang je achteraf een factuur voor de getankte waterstof. Kosten: € 8 per kilogram, exclusief de Duitse BTW. Dat is zomaar 20% voordeliger dan in Nederland.
Bij mijn tankbeurt in Bremen gebeurt me wat ik in de beginjaren van de BEV overkwam: aanspraak bij de pomp: een Duitse ondernemer die bij het afscheid laat weten dat hij zich schaamt voor de auto waar hij in stapt: een Mercedes met een dikke V8 in Brabus uitvoering.
Kilometers vreten
Na de tankbeurt in Bremen, krijgt de Nexo weer flink de sporen: met 140 km/h naar Hamburg, een klein stukje Stau, de stad door (via een bezoekadres) en na Hamburg naar de Deense grens. Een heerlijke weg: prima asfalt en weinig verkeer. Het tempo wordt opgeschroefd naar 160.
Omdat ik in Denemarken binnendoor naar mijn bestemming wil en dus geen tankstations tegenkom, besluit ik bij Flensburg (tegen de Deense grens) nogmaals de Nexo van peut te voorzien. In een vloek en een zucht wordt iets minder dan vier kilogrammen bijgevuld. Daarmee kan ik, als ik een beetje zuinig rij, makkelijk Kopenhagen halen.
Bespiegelingen
De sensor
Ik beschik weliswaar over globale kennis van de waterstofinfrastructuur in Duitsland en Denemarken, maar ik weet onderweg natuurlijk niet wat de afstand tot de volgende stations is. Normaal gesproken is dat ook geen belemmering, want de Nexo laat altijd zien wat de afstand tot het dichtstbijzijnde tankstation is. Op het moment dat je te weinig waterstof aan boord hebt, krijg je een waarschuwing en dan wordt je naar een station van jouw keuze genavigeerd.
Doordat ik die meldingen niet krijg vanwege die defecte sensor (overigens echt een exemplarisch iets) én doordat ik via Apple Carplay navigeer (en mijn muziek beluister) moet ik onderweg even stoppen om de H2.live app te checken. Vandaar uit stel je de bestemming in, die via Carplay weer in het scherm van de auto te zien is. Al had ik natuurlijk ook gewoon een stemcommando kunnen geven.
Het verbruik
In Nederland haal ik moeiteloos een verbruik van 0,9 kg/100 km met de Nexo. Simpelweg door de snelheidslimieten te respecteren. In Duitsland schoot het verbruik uiteraard flink omhoog naar een overall gemiddelde van 1,4 kg/100 km na flinke tijd 160 km/h te hebben gecruised.
Het engeltje op mijn schouder zegt: is dat nou wel nodig zo hard rijden? Wie langzamer rijdt, spaart kostbare waterstof uit. Het duiveltje op de andere schouder zegt: lekker hé? In de grijze massa tussen beide schouders wordt de vraag gesteld: ‘hoe verhoudt de auto zich ten opzichte van vliegtuig en trein?’
De afsluiting
Eenmaal over de grens kies ik de binnen doorwegen naar Herning. Het landschap baadt in een ondergaande zomerzon. De Nexo slingert geluidloos met de wegen mee naar links, naar rechts, omhoog en omlaag. Ik geniet van dit glooiende landschap.
Onderweg valt me op dat ik in Duitsland en Denemarken amper elektrische auto’s heb gezien: twee of drie VW ID.3’s (waarvan één met een fietsenrek en Nederlands kenteken), twee keer een Kia e-Niro (waarvan één een demonstratieauto was) en een Tesla Model 3 (eveneens in Denemarken). Op de snelweg reden ze netjes rechts. Het contrast met de Nederlandse wegen is enorm.
Voor de echt lange afstanden ben je met waterstof beter af: in vijf minuten (ik heb het gelogd) zit je tank weer boordevol.
Reacties