Toyota Mirai – road trip naar Stuttgart

Een lange reis brengt altijd de voors en tegens van een bepaalde auto aan het licht. Na de trip met de Hyundai Nexo naar Denemarken is nu de Toyota Mirai aan de beurt. Vanuit Deventer rijden we er mee naar Frankfurt, ruilen hem om voor een BMW i3s (hybride), die we twee dagen later weer terugruilen. Juist de car swap blijkt erg leerzaam!

De road trip

De Toyota Mirai wordt ingezet bij de Duitse 24 uur Waterstof Challenge. Het blijkt  één van de deelnemende Duitse teams niet gelukt om tijdig een nieuwe Mirai in Duitsland te bestellen. Wij hadden de trip naar Stuttgart al ingepland en de Nederlandse importeur was zo aardig om de Mirai aan het Duitse team beschikbaar te stellen. Ik breng de auto naar Frankfurt en vervolg mijn reis met een BMW i3s. Daarmee rijd ik naar Steinmauern, waar ik tijdens de Duitse Challenge verblijf en vanwaar ik op en neer naar Stuttgart rijd (net iets meer dan 100 km).

Juist de switch met de i3 zet me aan het denken. Op de heenweg naar Frankfurt heb ik niets gepland. De waterstoftank zat bij afhalen niet helemaal vol, maar dat is geen probleem. Gemakshalve koos ik er voor om net over de grens te tanken. Waterstof in Duitsland is ook goedkoper (€ 9,50) dan in Nederland (€ 12,00 incl BTW).

De i3s was evenmin fully charged. Noch de benzinetank noch de batterij was helemaal vol. Op papier kon ik uitstekend in Steinmauern komen (een klein 200 km), ik merkte dat ik onderweg aan het rekenen sloeg: ik had maar iets meer actieradius dan ik moest en doordat het al zo laat geworden was, had ik geen zin om langs de kant van de weg een paal te moeten zoeken.

Een andere uitdaging was dat ik op mijn verblijfadres evenmin over een laadpaal beschikte. Lang verhaal kort verhaal: het benzinetankje van de i3s werd voor elke rit weer helemaal gevuld.

Warme jas

Na twee dagen bijna onafgebroken in touw te zijn geweest en op en neer rijden met de hybrid begon ik steeds meer uit te kijken naar het moment om de auto weer terug te ruilen voor de Mirai. Het moment dat ik flink vermoeid de terugreis (iets meer dan 100 km) kon maken met de Toyota was een belevenis: er was vooral heel veel rust in de auto. Als of er een warme jas over je heen gelegd werd en dat de auto tegen je zegt: ‘goed gedaan, ik ga weer voor je zorgen’.

Dat is het moment dat je de rust (veel zwart) in het interieur op waarde schat. De auto neemt veel taken van je over: hij blijft tussen de lijntjes sturen en remt bij de adaptieve cruise control vanzelf af indien nodig. Dat afremmen gaat heel vloeiend en zonder ruwe ingrepen, zelfs als er plotsklaps iemand voor je invoegt. Al rijdend is het stil in het interieur. En er zijn geen zorgen meer over de actieradius. Een halfvolle tank was meer dan voldoende om weer op mijn bestemming (nog steeds die 100 km) aan te komen.

Gemak dient de mens

Als je de limiet zo instelt op de cruise control, zie je bij een gewijzigde snelheidslimiet een groen driehoekje dat omhoog of omlaag wijst in het Head Up Display. Even de plus of de min ingedrukt houden en de limiet springt in één keer door. Handig!

Het Head Up Display is fijn. Ik ben echter aan de lange kant (1.92m) en bij mij valt de bovenrand net buiten beeld. Mijn kruin raakt de hemel van het interieur. Met mijn lengte gaat het net in de Mirai, ben je langer, dan doe je er verstandig aan om na te gaan of je echt comfortabel in deze auto zit.

Geluid

De Mirai trok in Duitsland veel belangstelling en ik hoorde hier de opmerking dat de Nexo stiller is.: bij stilstand en met de auto aan hoor je in het interieur een zoemend geluid. Het is onduidelijk waar het vandaan komt en of het exemplarisch was.  Ik heb het bij de importeur gemeld, het is mij in andere Mirais niet opgevallen.

Zuinig

Wie Duitsland zegt, zegt Autobahn en wie Autobahn zegt droomt van onbegrensde snelheden. Dat laatste is helaas steeds minder het geval. Desalnietemin heb ik waar toegestaan met de Toyota Mirai flinke stukken met snelheden van 150 km/h gereden. Op de overige stukken is de maximum snelheid ingesteld op de cruise control. Met de rijwijze grote stappen snel thuis kwam ik op een gemiddeld verbruik van 1,19 kg/100 km in Frankfurt aan. Op de terugweg (iets langer, tempo 130 km/h) bleef ik onder de 1,1 kg/100 km.

Tijdens de Louwman Groningen Efficiency Tour wist de efficiënste rijder een verbruik van 0,66 kg/100 km uit de tank te halen. De zuinigste Nexo-rijder kwam overigens op een vergelijkbare 0,7 kg/100 km.

Bij hogere snelheden speelt vooral de luchtweerstand een rol. Die is afhankelijk van de kwadratische snelheid vermenigvuldigd met het frontaal oppervlak en de Cw-waarde. Daarnaast is er een constante voor de weerstand van de lucht.

Als we een hele ruwe rekensom maken van het frontaal oppervlak maal de Cw waarde, dan komt die er zo uit te zien:

Het is een ruwe berekening en er valt wat op af te dingen, maar het maakt wel duidelijker waarom een Mirai bij hoge snelheden zuiniger is dan een Nexo.

Toyota Mirai of Hyundai Nexo

En dan de hamvraag: je wilt op waterstof rijden, kies je voor een Mirai of een Nexo?

In beide gevallen vind ik het fijne en betrouwbare auto’s. De Toyota Mirai is een limousine met een uitgesproken uiterlijk, de Hyundai Nexo vind ik vooral een hele praktische auto waar je in alle omstandigheden goed mee voor de dag komt.

Toyota Mirai succes

Team Weiter mit Wasserstoff was zeer content met de Mirai. Daarmee wisten ze de eerste plaats in de German 24 hour Hydrogen Rally te behalen.